دلایل کلی ریزش پَر و روش درمان

ریزش پَر ها می توانند در هر نقطه از بدن مرغ اتفاق بیوفتد. گاهی اوقات پَر ها در طول فرآیند طبیعی از بین می روند. ریزش پر سالانه می تواند تا چند ماه طول بکشد تا تکمیل شود و به طور معمول در گله ها حداقل بعد از یک سال رخ می دهد. همچنین می تواند توسط استرس ایجاد شود. در طی پَر ریزی سالانه خود، معمولا در پاییز، جوجه ها به طور سیستماتیک پرهای خود را از دست می دهند، از سر و گردن شروع می کنند ، سپس سینه، پشت، بال ها، و در نهایت به پشت و دم می رسد.

محل ریزش پَر و دلایل احتمالی آن

• سر : نوک زدن توسط طیور دیگر ، ریزش پَر سالانه ، کنه
• سینه : کرچ شدن مرغ ، ریزش پَر سالانه
• اطراف مقعد (به رنگ قرمز) : ریزش پَر سالانه ، کنه ، شپش ، نوک زدن توسط خود یا دیکر طیور
• نواحی دیگر : نوک زدن توسط خود یا دیگر طیور ، کنه ، شپش
• بال و پشت گردن : در اثر جفت گیری خروس / یا جفت گیری بیش از حد

دلایل از بین رفتن پَر طیور

• کمبود پروتئین : تخم مرغ و پَر ها عمدتاً از پروتئین تشکیل شده اند –طیور بالغ نیاز به رژیم غذایی بین 15 تا 17 درصد ‌پروتئین دارند ، باقی مانده ی غذا و سبزیجات آشپزخانه نمی تواند منبع خوبی برای تامین پروتئین لازم طیور باشد ، در نتیجه طیور برای رفع نیاز خود دنبال منابع حاوی پروتئین دیگری میگردد همچون خوردن پَر و تخم مرغ.
• کمبود فضای کافی در لانه : فضای ناکافی و جای نا مناسب به ویژه در زمستان می تواند باعث پَر خوردن شود
• کنه و کک : گاهی اوقات دلایل اصلی پَر کنی وجود کنه و کک است کنه ها فوق العاده گریزان هستند. آنها در طول تاریکی شب در گوشه و کنار لانه پنهان می شوند و از طیور تغذیه کنند ، آنها خون مرغ را در طول روز می خورند و شب به محل مخفی خود باز میگردند. کنه های که خزنده هستند در سراسر پوست مرغ تحریک کننده هستند، بلکه باعث خارش و درد بعد از مدتی می شود. این التهاب می تواند منجر به حساس شدن طیور و پَر کنی شود.
• شپش : مانند کنه ها، شپش می تواند به همان اندازه مزاحم باشد؛ با این حال، آنها دوست دارند که در پایه پرها ، محل تلاقی پر و پوست تجمع و تغذیه کنند ، خارش و احساس سوزش را ایجاد می کنند. شپش ها نزدیک به مقعد ، زیر بال و سر. آنها میزبان خود را ترک نخواهند کرد ، به سرعت چند برابر می شوند و باعث ریزش پَر می شوند
• عفونت دستگاه گوارش : ریزش پَر اطراف مقعد به عنوان عفونت قارچی دستگاه گوارش نیز شناخته می شود. این می تواند منجر به از بین رفتن پر در اطراف دریچه و کل قسمت مقعد مرغ ها شود. بیشتر در مرغ مشاهده می شود
• کِرم : اگر کرم آلوده باشد ، این کرم آلوده را باید در گله ی خود جدی بگیرید ، کرم ها طیور را در ناحیه مقعد تحریک می کنند. بنابراین ، طیور شما به مقعد خود نوک می زند تا تحریک را برطرف کنند و همچنین ممکن است از طریق مقعد وارد بدن مرغ شوند . در مورد انواع کرم هایی که بر روی طیور تأثیر می گذارند و نحوه درمان آنها بیشتر تحقیق کنید ، هر دامپزشکی می تواند مدفوع مرغ های شما را از نظر وجود کرم بررسی کند .

علت عدم رویش مجدد پَر ها

پرها به عنوان پرهای سوزنی از پوست خارج می شوند. آنها شاخه های پر پروتئینی هستند. هرچه طولانی تر می شوند ، آن غلاف خشک شده و می افتد و در نهایت پر می شود. در مرکز این پر ، ساقه ی تو خالی قرار دارد که خون رسانی در آن وجود دارد. بنابراین گاهی اوقات ، پرهای شکسته خونریزی می کنند. همچنین ، گاهی اوقات هنگام شکسته شدن یا نوک زدن پرها ، نوک پر در پوست باقی می ماند. از نظر ما ، هیچ پَر ی را نمی بینیم ، فقط پوست مرغ ذیده می شود. با این حال ، از آنجا که این نوک هنوز در پوست است ، بدن مرغ هنوز هم معتقد است که یک پر وجود دارد. تا زمانی که ریزش سالانه ی پَر اتفاق نیوفتد ، هیچ پَر جدیدی در نمیاد

با رشد پرهای جدید ، آنها در برابر نوک زدن مرغ ها نیز مقاومت نمی کنند. پرهای سوزنی طیور دیگر را به خود جلب میکند و نوک زده می شوند به ویژه رنگ قرمز انتهایی پر که نزدیک پوست است

نکات :

• دسترسی به حمام غبار / غبار خشک : حمام غبار به طور طبیعی به مرغ ها کمک می کند تا پرهای خود را تمیز کنند و به ریشه کنی شپش ها و کنه های طیور کمک می کند. مهم است که مرغ های شما همیشه در خارج از لانه مکانی برای حمام غبار داشته باشند
• میان وعده های پروتئینی / مکمل ها : میان وعده ها و خوراکی ها همیشه باید در حد متوسط ​​باشد. بسیاری از درمان ها می توانند منجر به مشکلات سلامتی مانند کبد چرب شوند. کرم های غذایی و دانه های آفتابگردان گزینه های خوبی هستند.
• پلت مرغ تخمگذار : پلت مخصوص مرغ تخمگذار حاوی پروتئین است و همیشه باید به این پلت دسترسی داشته باشند ، یک رژیم غذایی مناسب منجر به عملکرد مناسب بدن آنها می شود.
• رعایت بهداشت محیط لانه
• اسپری تتراسایکلین : رنگ بنفش این اسپری مانع جذب طیور دیگر به ساقه ی پَر ها می شود ، همچنین از عفونت احتمالی هم جلوگیری می کند.
• قرنطینهٔ طیور پَر ریخته : یک مکانی در نظر بگیرید و این پرندگان پَر ریخته را جدا نگه دارید تا زمان رویش کامل پَر به منظور ایمن نگه داشتن از نوک زنی طیور دیگر .
• زین مرغ / پیش بند : این وسیله جنسی از پارچه دارد که از زیر بال ها متصل می شود و به انتهای دم می رسد و از نوک زنی طیور دیگر جلوگیری می کند.
• تعداد خروس بیش از حد در گله : به اِزای هر 7 مرغ 1 خروس باید در گله باشد ، در اینصورت مرغ ها پَر های خود را از دست نمی دهند.